12ttnnaing blogspot.com

“အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုခ်ဥ္းကပ္ျခင္း” (Approaching the English Language)

• Posted by AungKoU (UMK) on October 7, 2012 at 15:49 in အဂၤလိပ္စာ သိေကာင္းစရာ အျဖာျဖာ
• Send Message   View Discussions

ပညာရပ္တစ္ခုကိုေလ့လာရာတြင္ (၁) ခ်ဥ္းကပ္ပုံခ်ဥ္းကပ္နည္းမွန္ကန္ရန္၊ (၂)ဆရာ၏ညႊန္ၾကားခ်က္ကိုတိတိက်က်လိုက္နာရန္ (၃) သဘာ၀က်ရန္ဟူေသာအခ်က္(၃)ခ်က္ကိုအထူးသတိထားရပါမည္။

၁။ခ်ဥ္းကပ္ပုံမွန္ကန္ျခင္း

ဆူးေလကိုသြားလိုေသာသူသည္အင္းစိန္ဖက္သို႕သြားေသာကားကိုစီးမိလွ်င္လမ္းလြဲၿပီးအခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္၊လူပင္ပန္းမည္ျဖစ္သလိုဘာသာရပ္တစ္ခုကိုေလ့လာရာတြင္လည္းထိုသို႕မျဖစ္ေစရန္ခ်ဥ္းကပ္နည္းမွာအလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ဘာသာစကား (Language) တစ္ခုကိုေလ့လာသင္ယူလွ်င္နားေထာင္ (Listening) ၊ေျပာ (Speaking) ၊ဖတ္(Reading) ၊ေရး(Writing) ဟူေသာစြမ္းရည္၄ရပ္(4 skills)ကိုတစ္ၿပိဳင္နက္တည္းဟန္ခ်က္ညီညီေလ့လာသင္ယူရပါမည္။ဘာသာစကားတစ္ခုကိုေလ့လာရာတြင္စကားေျပာယုံသက္သက္မဟုတ္ပဲစာတတ္သည္အထိေလ့လာသင္ယူသင့္ပါသည္။မိခင္ဘာသာစကား(Native Language/Mother tongue) တြင္ပင္လွ်င္ျမန္မာစကားေျပာတတ္သူတိုင္းစာမတတ္ႏိုင္ပါ၊ေရးတတ္၊ဖတ္တတ္ရန္စနစ္တက်ေလ့လာသင္ယူရမည္ဟုဦးစြာနားလည္သေဘာေပါက္ရပါမည္။အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ႏိုင္ငံၾကားလူမ်ိဳးေပါင္းစုံထိေတြ႕ဆက္ဆံရာတြင္ဆက္သြယ္မႈ ( Communication) ျပဳလုပ္သည့္ႏိုင္ငံတကာသုံးဘာသာစကား (International Language) ျဖစ္ေသာေၾကာင့့္ေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္မိမိေျပာလိုသည္ကိုေျပာႏိုင္ယုံျဖင့္မလုံေလာက္ပဲတစ္ပါးသူေျပာသည္ကိုလည္းနားေထာင္ၿပီးနားလည္ရန္လိုအပ္ပါသည္။နားေထာင္( Listening)ေသာအခါစကားအားလုံးကိုခ်က္ခ်င္းနားလည္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။မသိေသာ၊မၾကားဖူးေသာစကားလုံးမ်ားကိုစာဖတ္ျခင္း၊ (Reading) ကရႏိုင္ပါသည္။အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုစတင္ေျပာဆိုခ်ိန္တြင္ေျပာလိုသည့္ခံစားခ်က္ (feeling) မ်ားကိုပုံေဖာ္ရန္ေ၀ါဟာရမ်ား၊အသုံးအႏႈန္းမ်ားကိုလည္းListeningႏွင့္Reading မွရႏိုင္ပါသည္။ထို႕အျပင္လိုအပ္သည့္အခါနားေထာင္ယုံ၊ေျပာရုံသာမကေရးရန္အတြက္Writing လည္းလိုအပ္ပါသည္။ အတြက္ေ၀ါဟာရ ၊ ၎အသုံးအႏႈန္းမ်ားကိုလည္းReading မွပင္ ရႏိုင္ပါသည္။

L       S

W      R

          ထို႕ေၾကာင့္ အထက္ပါ စြမ္းရည္ ၄-ရပ္ (4skills)သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုခ်ိတ္ဆင္ေနသျဖင့္ တစ္ခုတည္းသီးသန္႕ခြဲထုတ္ေလ့လာရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ စကားလုံးတစ္လုံး၏ အဓိပၸာယ္(meaning) ကိုမသိခင္၊ စကားလုံး (word) ၏အသံ (sound) ၊ တနည္းအားျဖင့္ အသံထြက္ (pronounciation) ကိုဦးစြာေလ့လာရပါမည္။ အသံႏွင့္ ပတ္သက္    ၍ေနာက္ပိတ္သံ (plosive sound ) ၆-လုံးျဖစ္ေသာ ‘p,b,t,d,k,g’ကိုသိရပါမည္။ ဥပမာ - dog ကိုအသံထြက္လွ်င္ ေနာက္ပိတ္သံ (plosive) ‘g’ႏွင့္ အဆုံးသတ္ေသာေၾကာင့္ ‘ဂ’သံကိုပီသေအာင္ ရြတ္ဆိုရပါမည္။ ‘dot’ သည္ ေနာက္ပိတ္သံ(plosive) ‘t’ ျဖင့္ ဆုံးသည့္အတြက္ ‘ထ’ သံပီသေအာင္ ရြတ္ဆိုရပါမည္။ ေနာက္ပိတ္သံ(plosive sound)မ်ားမပီသပါကအဓိပၸာယ္နားလည္မႈမ်ားလြဲမွားႏိုင္ပါသည္။ ထို႕အျပင္ native speaker မ်ားေျပာဆိုေသာအသံမ်ား ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ အသံမ်ားသည္ အမ်ားစုလြဲေခ်ာ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ ၎တို႕ကိုသတိထားၿပီး ျပင္မွသာတစ္ပါးသူအလြယ္တကူနားလည္ႏိုင္ပါမည္။ အသံ(sound)ႏွင့္ ပတ္သက္၍cluster sound ႏွင့္ linking soundမ်ားကိုပါ ထပ္မံသိထားသင့္ပါသည္။ဗ်ဥ္း (consonant) ျဖင့္အဆုံးသတ္ေသာစကားလုံးႏွင့္ သရ (vowel) ျဖင့္ စေသာစကားလုံးႏွစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆက္ အသံထြက္ရပါသည္။ဥပမာ-  car engine ကိုအသံထြက္လွ်င္ ကားအင္ဂ်င္ဟုအသံထြက္ၾကၿပီးအမွန္အားျဖင့္ 'ခါးရင္ဂ်င္'ဟုေျပာရပါသည္။  cup of tea ကို'ကပ္ေဖာ့တီး'ဟုေျပာရပါသည္။

ဆက္လက္ၿပိးအသံ၏ (sound) ၏ အစိတ္ပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္သည့္ စကားလုံးတစ္လုံး ၊ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းေပၚတြင္ ဖိဆိုရသည့္အသံ(stress) ကိုလည္းသိရပါမည္။ စကားလုံး(word)တစ္ခုတြင္ word stress ေျပာင္းသြားလွ်င္ ထိုစကားလုံး၏ တာ၀န္၀တၱရား (port of speech)ေျပာင္းသြားပါသည္။ ဥပမာ-import ကိုအသံထြက္လွ်င္ noun formအတြက္ေရွ႕တြင္ (iအေပၚ) ဖိသံ(stress)ရွိၿပီး ၊ verb formအတြက္ အေနာက္တြင္ (pအေပၚ) ဖိသံ (stress) ရွိပါသည္။

ဥပမာ   -I have ‘import licence. (Noun)

- I im‘port the cars from japan (verb)

စကားတစ္လုံးခ်င္းေပၚတြင္ ရွိသည့္ဖိသံ (word stress) အျပင္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းေပၚရွိစကားလုံးမ်ားေပၚတြင္ ဖိသံ (sentence stress) မ်ားလည္းရွိပါသည္။ sentence stress တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ဝါစဂၤ (၈)မ်ိဳး(Eight parts of speech) မွ (noun) ၊ၾကိယာ (verb) ၊ နာမဝိေသသန (adjective) ႏွင့္ ႀကိယာဝိေသသန (adverb) တို႕တြင္ ဖိသံ (stress) ရွိေသာေၾကာင့္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းတြင္ ၎အသံမ်ားကိုဖိဆိုရပါမည္။ဥပမာ I ‘go to ‘school by ‘bus. အသံ (sound)၏ အေရးပါေသာေနာက္ထပ္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွာအသံအနိမ့္အျမင့္ (intonation) ျဖစ္ပါသည္။ ၎ကိုအၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း (၃)မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္ပါသည္။

၁။ တက္သံ (raising tone)- Yes, No ျဖင့္ ေျဖဆိုႏိုင္ေသာေမးခြန္းဝါက် (question sentence) မ်ားတြင္

သုံးပါသည္။

e.g Are you a student ?

၂။ က်သံ (falling tone) -ေတာင္းဆို၊ ပန္ၾကားဝါက် (request sentence) မ်ားတြင္ အသုံးျပဳပါသည္။

e.g May I know your name, please?

၃။ သံမွန္ (normal Tone)-ရိုးရိုးေဖာ္ျပဝါက် (statement sentences) မ်ားတြင္ သုံးပါသည္။

e.g He is a student.

အသံ (sound) ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကိုစနစ္တက် သိရွိမွသာလွ်င္Listeningကိုလြယ္လြယ္ ကူကူနားလည္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး၎အတိုင္း စနစ္တက် မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆိုမွသာ တစ္ပါးသူက လြယ္လြယ္ကူကူ နားလည္ပါလိမ့္မည္။ Language user တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အဆိုအပါ အခ်က္မွာသိရွိလွ်င္ လုံေလာက္ပါသည္။

          အဂၤလိပ္ဘာသာစကား (English Language) ကိုေလ့လာသင္ယူသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို user ၊ leaner ကြဲျပားရန္ လိုပါသည္။ User ဆိုသည္မွာအဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိနားလည္ တတ္ေျမာက္လွ်င္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေျပာဆို၊ ဆက္ဆံအသုံးျပဳသူသာ ျဖစ္ၿပီးမိမိကိုယ္တိုင္ တတ္သိနားလည္ယုံမွ်မကသူတစ္ပါးအား ျပန္လည္သင္ၾကားရန္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံးအသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳရန္ေလ့လာသူမ်ားက Learner မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ Learner တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ဆရာ၏ ညႊန္ၾကားသည့္အတိုုင္းလိုက္နာေလ့က်င့္ေနယုံမွ် မလုံေလာက္ပဲအက်ိဳးအေၾကာင္းဆက္စပ္မႈမ်ားသီအိုရီမ်ားကိုေလ့လာရမည္ ျဖစ္ၿပီးမိမိကိုယ္တိုင္ ေလ့လာသင္ယူမႈ (self- study) ျပဳလုုပ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။မိခင္ဘာသာစကား (native language) mother tongue )မွာသည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာစကားကိုေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္၊ ေျပာတတ္သူဘြဲ႕ရပညာတတ္ တစ္ေယာက္က ျမန္မာစာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာက်မ္းတစ္ေစာင္၊ ေပတစ္ဖြဲ႕ျပဳစုရန္၊ တစ္ပါးသူကို ျပန္လည္သင္ၾကားရန္ လူတိုင္းမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သီးျခားအခ်ိန္ေပးထပ္မံေလ့လာမွသာရႏိုင္ပါသည္။ သို႕ပါ၍ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ေလ့လာသူ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ User ၊Learnerကြဲျပားမွသာလွ်င္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားကို ၊ လိုအပ္သလို၊ လိုအပ္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါမည္။

၂။ ဆရာ၏ ညြန္ၾကားခ်က္မ်ားကိုအတိအက်လိုက္နာျခင္း။

          အဂၤလိပ္ဘာသာစကားေလ့လာရာတြင္ foreign language ႏွင့္ second language ဟု ၂-မ်ိဳး ရွိပါသည္။ foreign language ဆိုသည္မွာအၾကမ္းအားျဖင့္ ဖတ္တတ္ယုံအဆင့္ (Reading skill) ေလာက္သာဟုယူဆႏိုင္ပါသည္။ second language ဟုဆိုလွ်င္ မိခင္ဘာသာစကားတတ္သေလာက္နီးနီးတတ္ေျမာက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုရုံးသုံးဘာသာစကားအျဖစ္ အသုံးျပဳေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေန႕စဥ္၊ ေန႕တိုင္းေရး၊ဖတ္၊ ေျပာ၊ နားေထာင္ျပဳလုပ္ေနရေသာေၾကာင့္ second language အျဖစ္သင္ယူရပါသည္။အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကုိ second language အျဖစ္သင္ယူလိုပါက ျမန္မာစကားတတ္ေျမာက္လာပုံကိုဦးစြာေလ့လာၾကည့္ပါ။ စကားစတင္ေျပာဆိုေသာကေလးဘဝ အသက္၂-ႏွစ္ အရြယ္ခန္႕တြင္ အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာသူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ ျပည့္စုံေသာစကားကိုစတင္ေျပာဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဥပမာသူ႔အတြက္ အျမဲတမ္း ၾကားဖူးေနၾကစကားျဖစ္ေသာ ‘ထမင္းစားမလား? ၊ စားမယ္’ကိုအတုယူၿပီးေျပာေသာအခါ သူ႕ႏႈတ္ကထြက္လာေသာစကားမွာ - ဝါက်အျပည့္အစုံမဟုတ္ပဲ ‘မန္ခ်ား’ ပဲျဖစ္မွာပါ။ သို႕ေသာ္ မိခင္ျဖစ္သူကနားလည္ပါသည္။၎ကို၀ါက်မျပည့္စုံ၊အသံထြက္မမွန္ဟုအျပစ္ေျပာ၍မရပါ။ သဘာဝတရားကိုနားလည္ရပါမည္။ အလားတူအဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုစတင္ေျပာဆိုခ်ိန္တြင္ အသံထြက္အမွား ၊အသုံးအႏႈန္းအမွား၊ ဝါက်အမွားစသည္ျဖင့္အမွားေပါင္းမ်ားစြာကိုေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ အမွားကိုေၾကာက္ရြံ႕ၿပီး၊ မေျပာရဲပါကကေလးတစ္ေယာက္အတိုင္း ‘မန္ခ်ား’ အဆင့္မွာပင္ ရွိေနပါလိမ့္မည္။ အမွားေပါင္းမ်ားစြာကိုအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာဆိုေလ့က်င့္ခဲ့ၿပီးမွ ျမန္မာစကားကိုတတ္ေျမာက္လာခဲ့ ရပါသည္။အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုေလ့လာေနသူတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုရက္သား၊ လသား၊ ႏွစ္သားအရြယ္ စသည္ျဖင့္ သိရွိနားလည္ရပါမည္။ ဥပမာ- ဘြဲ႕ရေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကအဂၤလိပ္စာကို (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းတြင္ ေလ့လာသင္ယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ မွားေျပာမိမွာကိုရွက္တတ္ၾကပါသည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ၎(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ ေလ့လာခဲ့သည္မွာ အဂၤလိပ္စာကို foreign language အျဖစ္သာ ေလ့လာသင္ယူ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ Language သီအိုရီအရ‘Writing bases on speaking’ ဟု ဆိုပါသည္။သို႕ရာတြင္ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလပတ္လုံးစာသင္ခန္းျပင္ပကိုခဏဖယ္ထားၿပီးေက်ာင္းစာသင္ခန္းအတြင္းတြင္ပင္ ဆရာကလည္းအဂၤလိပ္လိုအခ်ိန္ျပည့္ မေျပာခဲ့သလိုေက်ာင္းသားကလည္းအဂၤလိပ္လိုမေျပာခဲ့ၾကသည့္အတြက္ သီအိုရီကိုေျပာင္းျပန္လွန္ကာအဖုိးတန္အခ်ိန္မ်ားကုိေအာင္လက္မွတ္ မ်ားႏွင့္လဲခဲ့ၾကရပါသည္။  second language အေနျဖင့္ သင္ယူလိုသူတစ္ေယာက္က“အဂၤလိပ္လိုေျပာတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ဘယ္ေလာက္ေနခဲ့သလဲ? ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားေျပာခဲ့ဖူးျပီလဲ?”ဆိုသည့္ေမးခြန္းကိုမိမိကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ပါ။ မၾကားဖူး၊ မေျပာဖူးပဲခ်ေရးရန္ ႀကိဳးစားလွ်င္ လမ္းမွားေန ပါၿပီ။ second language အျဖစ္ေလ့လာသင္ယူရေသာစာသင္ခန္းတြင္ ဆရာကအဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာအခါ စကားလုံးတိုုင္းဝါက်တိုင္းကိုနားလည္သိရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႕မသိ၊နားမလည္ေသာစကားလုံးမ်ားကိုဆရာကထပ္မံရွင္းျပေသာအခါစာအုပ္ထဲတြင္ခ်ေရးမွတ္ရန္မႀကိဳးစားပါႏွင့္၊“ေဘာပင္အဖုံးကိုဖြင့္လိုက္ျခင္းသည္စာတတ္ေျမာက္ျခင္းမုခ္ဦးကိုပိတ္လိုက္ျခင္း” ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာကေလ့က်င့္ေပးသည္မွာ -Listening ျဖစ္ၿပီးမိမိကWriting လုပ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာေၾကာင့္ လုံးဝလမ္းမွားသြားပါသည္။ စကားလုံးတစ္လုံးကိုုစာအုပ္ထဲတြင္ ေရးမမွတ္လွ်င္ မမွတ္ႏိုင္ဟုစိတ္ထဲတြင္ ထင္ႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္  ေရးမွတ္က်က္ခဲ့ေသာအဂၤလိပ္စကားလုံးေဝါဟာရမ်ားကိုမည္မွ်အထိမွတ္မိသည္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါကေသခ်ာသည္မွာစာအုပ္ ထဲတြင္သာအားလုံးရွိပါလိမ့္မည္။ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘဝအခ်ိန္တြင္ လူႀကီး၊ မိဘ ပတ္၀န္းက်င္ကေျပာေသာ စီးပြားေရး၊ လႈမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအစရွိေသာစကားလုံး၊ အေၾကာင္းအရာမ်ားအားလုံးကိုနားမလည္ခဲ့ေသာ္လည္းစကားလုံးတိုင္းကိုမွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ မေရးမွတ္ခဲ့ရပဲတတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္ကိုသတိျပဳသင့္ပါသည္။ Psycho ပညာရွင္မ်ား၏ အဆိုအရသာမာန္ဥာဏ္ရည္ရွိသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ စကားလုံးတစ္လုံးကို ၂၈-ႀကိမ္ ၾကားမိေသာအခါ စိတ္တြင္စြဲျမဲသည္ဟုဆိုပါသည္။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကားရေသာအခါ စြဲျမဲမွတ္မိလာပါလိမ့္မည္။ ဆရာသင္ၾကားပို႕ခ်သမွ်ကိုေသေသခ်ာခ်ာအာရုံစိုက္ နားေထာင္ၿပီးဆရာညႊန္ၾကားသည့္အတိုင္းတိတိက်က် လိုက္နာေလ့က်င့္ရန္သာလိုအပ္ပါသည္။ ၎အခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္ရန္ ႀကိဳးစားၿပီး စာတတ္ေျမာက္ျခင္း လမ္းမကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမည္။

ထပ္မံ၍ အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ မိမိကိုတတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးႏိုင္မည့္သူ ဟု ယူဆ၍ သင္ယူေနေသာ မိမိ၏ဆရာကို ယုံၾကည္မႈ အျပည့္အဝ ရွိရပါမည္။ဆရာကိုယုံၾကည္သလို အသုံးျပဳေသာ သင္ၾကားနည္းစနစ္ (teaching method) မ်ားကိုလည္းယုံၾကည္ ရမည္။ ဆရာျဖစ္သူကUser မ်ားကို teaching methodologyမ်ားကိုအေသးစိတ္ရွင္းျပရန္ မလိုအပ္သည့္အတြက္ အေသးစိတ္ရွင္းျပလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ဆရာမ်ားတြင္စာတတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ၾကားေပးႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားရွိပါသည္။ ၎မွာ စာတတ္ေျမာက္ျခင္းအတြက္ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ပါ၍ ဆရာက ညႊန္ၾကားသည့္ အတိုင္း တိတိက်က် လိုက္နာေလ့က်င့္ရန္ အထူးအေရးႀကီးပါသည္။ ေလ့လာသင္ယူသူ တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ အသက္အရြယ္ၾကီး သည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကား အေျခအေန အဆင့္အတန္းကို မည္မွ်ရွိသည္ကို သိရွိနားလည္ လက္ခံႏိုင္လွ်င္ ရွက္ရြံ႕ေနၾကမဟုတ္ပါ ၊ သို႕ပါလွ်င္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား၏ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

၃။ သဘာဝက်ျခင္း

          ငယ္ရြယ္စဥ္ မူလတန္းေက်ာင္းသား ဘဝစတင္ခ်ိန္တြင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ရြတ္ဆိုျပေသာ ကဗ်ာမ်ား၊ စာလုံးမ်ားကို နားေထာင္ၿပီး လိုက္ဆိုခဲ့ၾကရပါသည္။ ယင္းေနာက္မွ ‘ဝ’လုံးကိုစတင္ေရးရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ရပါသည္။  စာဖတ္ဖို႕ရန္ ေဝးၿပီး ‘ကႀကီး’  ၊ ‘ခေခြး’ကိုပင္ စတင္မေရးခဲ့ရသည္ကိုသတိရသင့္ပါသည္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝကေလးအရြယ္တြင္ဘာကိုမွမသိ၊ မတတ္ေသးေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူလိုက္နာခဲ့ၾကပါသည္။ယခုအခ်ိန္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုေလ့လာသင္ယူေနသူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကိုအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိတတ္ေျမာက္ ေနသည္ဟုယူဆတတ္ၾကပါသည္။ ၎သည္ပင္လွ်င္ ေက်ာ္လႊားရမည့္ အတားအဆီး  တစ္ခုျဖစ္သည္။ မူလတန္း ေက်ာင္းသားဘဝအတိုင္း စဥ္းစားေတြးေတာျခင္း မျပဳပဲ လိုက္နာေလ့က်င့္ သင္ယူသင့္ပါသည္။  မူလတန္းေက်ာင္း သားမ်ားကို ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ားက teaching methodology မ်ား မရွင္းျပခဲ့ေသာ္လည္း စာတတ္ေျမာက္လာခဲ့ ၾကပါသည္။ ဗလာစာအုပ္အလြတ္ စာအုပ္တြင္ ခ်ေရးလိုက္သည့္ အရာမ်ားမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း စာရင္းစာအုပ္ေဟာင္း တစ္အုပ္တြင္ ေရးသားလွ်င္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေတြ႕ရႏိုင္သည့္ ဥပမာႏွင့္ အလားသ႑ာန္ တူပါသည္။ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ေလ့လာရာတြင္ သဘာဝက်က် တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္နာ ေလ့က်င့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရပါမည္။

          အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရပါလွ်င္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ေလ့လာသင္ယူ ေနသူမ်ား အားလုံးခ်ဥ္းကပ္ပုံ နည္းလမ္းမွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္ ဆရာမ်ား၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို တိတိက်က် လိုက္နာေလ့က်င့္ကာ သဘာဝက်က် လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကုိ ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ရည္ရြယ္၍ ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါသည္။

          (ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာမ်ား အားလုံးသည္ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာႀကီး ဦးျမႀကိဳင္၏ ‘How to approach the English Language’ စာစဥ္ႏွင့္ တစ္လတစ္ႀကိမ္ အတန္းသစ္ ဖြင့္လွစ္ခ်ိန္တိုင္းတြင္ ေျပာၾကားေနေသာစကားမ်ားကိုတင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာႀကီးဦးျမႀကိဳင္အားဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ပါသည္။)

Education Digest Journal အတြဲ-(၁)၊အမွတ္- (၃၅၊၃၆)

                                                                                               

ေအာင္ကိုဦး(UMK)

ေအာင္ကိုကိုဦး

Assistant English Language Teacher
U MYA KYAING ENGLISH LANGUAGE SCHOOL ^{for life}
E-mail : siraungkou.umk@gmail.com
Phone : (95) 9 73185818
Face book: www.facebook.com/aungkou

Read more: “အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုခ်ဥ္းကပ္ျခင္း” (Approaching the English Language) - Myanmar Network http://www.myanmar-network.net/forum/topics/approaching-the-english-language#ixzz2E4vPyVR9